I felt it inside me, It tasted rose with blood.
"I am melting among your eyelids".
You're hitting me ruthlessly.
On every close I'm not breathing. You open them and I breathe.
So sweet is this pain
Addictive still
That I pleasantly die.
Έχεις τη μορφή της θάλασσας όταν ηρεμεί.
Τη μορφή του λουλουδιού όταν η μέρα νυχτώνει.
Μικρά μάτια και όμορφα ξανθά μαλλιά.
Γέλιο σπασμένο από την πίεση των χειλιών στην άρνηση του,
όλα, αρχίζω να τα αγαπώ.
Μα δεν μπορώ..
(Καλοκαίρι)
Ολάκερα χρόνια έχω αναγούλες,
ένταση.
Της μουσικής στα αυτιά μου.
Έτσι σβήνω τον ήχο των αισθημάτων.
Ταξιδεύω με τα χτυπήματα, του ρυθμού.
Αν εξαιρέσω ότι δεν ακούω τους ψίθυρους
κι ότι χάνω χρόνο στο διωγμό των υπολοίπων δυσάρεστων,
εντάξει. Καλά.
Έστω μπορώ να σ᾽ αγκαλιάσω.
Αισθάνομαι τα χτυπήματα και ταξιδεύω προς εσένα.
(Χειμώνας)
Ένα όνειρο μου αφηγήθηκε ότι σε συνάντησα ένα πρωί.
Ήμουν ξύλινη γέφυρα ανάμεσα στο εγώ και στο εσύ.
Ήμασταν δίπλα-δίπλα αλλά εγώ έλειπα για να μείνεις εσύ μαζί μου.
Κι ας σε ήθελα το αρνήθηκα.
(Χειμώνας)
Μαζί σου δημιουργώ μυστικά.
Μυστικά που ούτε με εσένα δεν μπορώ να μοιραστώ.
Αυτό είναι μια μορφή δυστυχίας.
Δεν μοιράζονται
κι έτσι δεν εξασθενούν.
Πρέπει λοιπόν να εξομολογηθώ.
(Καλοκαίρι)