Ολάκερα χρόνια έχω αναγούλες,
ένταση.
Της μουσικής στα αυτιά μου.
Έτσι σβήνω τον ήχο των αισθημάτων.
Ταξιδεύω με τα χτυπήματα, του ρυθμού.
Αν εξαιρέσω ότι δεν ακούω τους ψίθυρους
κι ότι χάνω χρόνο στο διωγμό των υπολοίπων δυσάρεστων,
εντάξει. Καλά.
Έστω μπορώ να σ᾽ αγκαλιάσω.
Αισθάνομαι τα χτυπήματα και ταξιδεύω προς εσένα.
(Χειμώνας)
