Μετράω τα κομμένα κλαδιά του φοίνικα.
Ξαπλωμένη ανάσκελα αξιοποιώντας την σκιά του,
σε σκέφτομαι να περνάς τα δάχτυλα σου στα μαλλιά.
Εσύ που στέκεις τώρα εκεί και σκέφτεσαι τα θέματα σου
εγώ τώρα εδώ, που σκέφτομαι εσένα και τα αινίγματα σου.
Σήμερα το ξημέρωμα που με ξύπνησες,
Χθες βράδυ αλλά και προχθές
που με φίλησες.
(Καλοκαίρι)
