Σήμερα και στο σύντομο αύριο
Κατακλυσμός ανθρώπων με δοξαστικές κινήσεις αγανακτήσεις, σχηματίζουν αξιέπαινες εκδηλώσεις με σκοπό την αλληλεγγύη και το αίσθημα ασφάλειας . Όπλο η συμπόνια της μουσικής και η αλλαγή των κυπριακών μηνυμάτων.
Όλοι πολίτες της ίδια χώρας, της πολύτιμης και άξιας επιθέσεων και απειλών του πλούτου της, της Κύπρου.
Συμπολίτες μου που γέννησαν παιδιά με πάθος, γέννησαν παιδιά που δεν πιστεύουν ότι θα μπορέσουν να επιβιώσουν. Εκεί όμως οι εθελοντές και σημαντικοί οργανωτές απαρτίζονταν από μια χρυσή νεολαία που δεν πήγε ντυμένη με κουστούμια ή γοβάκια. Όλοι τους ήταν ντυμένοι με τη δύναμη, την αποφασιστικότητα και την αισιοδοξία. Άλλοι πήγαν για να αγκαλιάσουν, να δουν αυτό που δεν πίστεψαν, την μεγάλη ελληνοκυπριακή οικογένεια.
Δήλωσαν παρόν οργανισμοί και παγκύπριοι σύλλογοι που έχουν σημαντικοί αναγνώριση. Όλοι οι κύπριοι πήγαν οπλισμένοι χωρίς την οργή ή την μιζέρια. Ήταν μαζί η αγάπη, η δύναμη, η αποφασιστικότητα.
Προσήλθαμε θωρακισμένοι αλλά και τυφλοί από μια θανατηφόρα έκρηξη όπου οι νεκροί δεν έχουν ακόμη πεθάνει.
Όλη η Κύπρος ήταν εκεί για να σχηματίσει μια άλυτη και αδιαίρετη αλυσίδα αγάπης και αλληλεγγύης για απόψε και για το μέλλον.
Αυτό είναι ένα καλό μήνυμα που προωθείτε στους άπαντες.
Χιλιάδες,
Κι όλοι κουβαλήσαμε τρόφιμα για το νηστικό μας αύριο.
Όλοι τραγουδήσαμε μαζί το «κράτα ρε φίλε γερά» με καρδιά που ράγιζε την πέτρα, όταν την ίδια στιγμή η ανατριχίλα από τα βλέμματα και τα συγκινησιακά χαρακτηριστικά των ανθρώπων σου έκοβαν τα πόδια.
Ώρες όπου χειροκροτείς των Αλκίνοο ή την αδελφή μας Δήμητρα Γαλάνη και ξέρεις ότι το χειροκρότημα καθρεφτίζει εσένα.
Καλούμαστε να ελευθερωθούμε για να επιβιώσουμε. Αποδεικνύουμε ότι στο «παλάτι» μας ζούμε ως στρατιώτες και είμαστε έτοιμοι από τότε που μας κλέβουνε την περηφάνια μας οι ογκώδη λαοί της εξουσίας της βίας.
Παραδεχόμαστε αλλά δεν παραδινόμαστε. Σώζουμε ο ένας τον άλλον. Σώζουμε τους λαβωμένους γονείς μας που μας σμιλεύουν μέχρι τα 30 μας για πεθάνουν ήσυχοι.
Εμείς, οι άνθρωποι της Κύπρου που μαζεύουμε φαί και το κουβαλάμε από όλα τα σπίτια, επιστήμονες, διάσημοι, γριές, νεαροί με τροχοκαθίσματα, άνθρωποι χωρίς μιλιά ή με μάτια χωρίς φως.
Με τα ολοκάθαρα μάτια της ψυχής, με τα πόδια της θέλησης και με λέξεις από αισθήματα κυπριακής καρδιάς. Γνήσια.
Φοβόμαστε περισσότερο που δεν φοβόμαστε οι περισσότεροι..
Όσο γι’ αυτούς δεν σκοτώνουν. Το όπλο στο προσφέρουν δωρεάν για να αυτοκτονήσεις.
Εμείς θα είμαστε όρθιοι να φωνάξουμε το «εγώ ειμί η θεια θέληση» .
Σήμερα κι αύριο και στο μέλλον.
