Σύνταξη ψυχής

Μέρα σήμερα του εαυτού, αρχίζω με εκκρεμότητες καρδιάς.

Μαζεύω τον κήπο της ψυχής μου, να καθαρίσω απομεινάρια.

Βρέθηκα στις πρόσφατες καταλήξεις, σε αρώματα με ημερομηνία λήξης.

Τα είδα, τα πρόσεξα, τα μύρισα.. Τα αλκοόλ τους με μεθούσε ακόμα.

Προχώρησα και τότε βρήκα εσένα.  Πάγωσα.

Μάζεψα τα μαλλιά μου. Γονάτισα προβληματισμένη.

Ισορρόπησα καλύτερα λυγιστή γιατί, κουβαλούσα και την προηγούμενη μέθη.

Εσύ όμως, εσύ, φρόντισες να μη κλάψω βάζοντας τον επίλογο
στη μικρή αδύναμη σχέση, που με βασάνιζε και ακόμα με μεθά.

Αλλά, άκουσε. Σε ερωτεύτηκα. Θαυμάζοντας τον θαυμασμό σου για μένα.

Σε πλησίασα για την δύναμη, το σθένος στο πάλεμα σου.

Προσπάθησα πολύ να μην εκφράσω, να το εκλογικεύσω.

Ξέρω ότι έφτασες σε αυτό το σημείο. Μάλλον δεν είχες άλλη εκλογή.

Ό,τι σου τραγούδαγα ήταν από στίχους Έρωτα. Δεν σε άγγιξα όμως (κυριολεκτικά) ποτέ.

Φτάνω στο σήμερα, σε αποχαιρετώ.

 Δεν ανακυκλώνω, φυλάω και μεταλλάσσω.

Σε κρατώ σε μια ζωή που χρειάζομαι οδηγούς.

Που χρειάζομαι δυνατούς, ώριμους και σοφούς.

Αυτούς που μου διορθώνουν τα ορθογραφικά, τα εκφραστικά μου λάθη.

Δεν θα προχωρήσω άλλο.. Με πονάει η απουσία σου.

Πόνος που εγώ δημιουργώ και υπερβάλλω. Ταιριάζει στον διαολεμένο αγέρα.

Τρίζουν τα παράθυρα. Τρίζει και η καρδιά μου.

Θα συντάξω απλά τη σκέψη μου για εσένα,

μεθυσμένη απ’το άρωμα που με ελευθέρωσες.