Όρθια

Στέκω όρθια.  

Ο άνεμος μου παρασέρνει το νου,  
Αυτός, σέρνει εσένα. 
Απεβίωσες, 
σε ξέρασε η καρδιά μου. 
Στέκω όρθια.

Αλώβητη. Απ’ την αρχή για το ίδιο έργο. 

Δεν υπάρχουν υπότιτλοι μήτε τίτλοι. 

Δεν υπάρχει απουσία, 

ούτε καν, απώλεια. 

Τούτο, ούτε καν έμπνευση.

Μεγάλωσα. Μόνη. 

Στέκω όρθια. 

Άυλος κόσμος που έφτιαξα. 

Στις άκρες του το όνομα μου. 

Στο βάθος του, η καρδιά μου.

Στο ύψος του, η ιδέα μου. 

Η εαυτ-απόρριψη μου. 

Στέκω όρθια.

Άυλος κόσμος που έφτιαξα. 
Εσύ, οι ανεμώνες, οι περαστικοί. 
Μόρια στον αέρα του.

Φοβάμαι.  
Μα στέκω. 

Όρθια και αλώβητη.

Προχωρώ, τόσα χρόνια γιατί,  

μέσα στις παλάμες μου

έχω εσένα,

εσένα, μαζί και με εσένα

και (..)

Στέκω όρθια.