Αγάπη μου,

Έλαβα το γράμμα σου. Ευχαριστώ.

Το άρωμα σου έλουζε τα χαρτιά του. Τα μύρισα..
Ο γραφικός σου χαρακτήρας άψογος, όπως και η σύνταξη του.
Οι λέξεις σου διάφανες, ανάλαφρες και αγνές, αθώες όπως το χρώμα απ' το μελάνι σου. Λευκό.
Αγάπη μου.
Τι να γράψεις άλλωστε μετά από τόσα χρόνια που λείπω;
Να σχολιάσεις τις ρυτίδες που απέκτησαν τα μάτια μου;
Δεν τις μέτρησες, δεν τις ακούμπησες, δεν τις είδες.
Να σχολιάσεις τις σχέσεις μου μετά από εσένα;
Να μου πεις για τις δικές σου;

Αγάπη μου, όχι.

Να με κάνεις να νιώσω το "σε θέλω";  Πώς;

Αυτή την έκσταση της στιγμής, αυτή χάνω, η μνήμη μου μετά από τόσο καιρό φθάρηκε.

Μη μου γράφεις πια, άσε με να σε νιώθω.
Άσε την αγάπη μου να αγκαλιάζει την παρουσία σου,
με την ενέργεια που συχνά σου στέλνω.
Τη δύναμη που αποκτώ, άσε με, να τη στέλνω να σε προσέχει.

Αυτή η επαφή, αυτός ο δεσμός μας δεν πεθαίνει.

Μαθαίνω τα ξόρκια αν είναι κατάρα, μα δεν πιάνουν.
Θα τραγουδήσω προσευχές.
Μόλις βρω ένα μεγαλειώδες μέρος, ένα ευλογημένο.
Θα προσευχηθώ αγάπη μου.
Και τότε τα πουλιά θα ζευγαρώσουν και τα λουλουδια δεν θα γεράσουν.

Οι άγγελοι θα είναι κοντά σου.
Τέτοια αγάπη, μόνο με άγγελο
ή δαίμονα μπορεί να ταξιδέψει.
Ή και με τους δύο γιατί είναι ολοκληρωμένη.


Περιττό το σ'αγαπώ.

Θα περιμένω.
Θα περιμένω να σε δω.

xxx